- урмыж(ын)
- 1. деепр. от урмыжаш.2. нар. с воем, с рёвом, с шумом; навзрыд (плакать). Шып толеш, урмыж кая (лум). Тушто. Бесшумно приходит, с воем уходит (снег). Оклина кенета кынел шинчеш, урмыжын шортеш. П. Эсеней. Вдруг Оклина поднимается и садится, плачет навзрыд. Вуй ӱмбач снаряд урмыж эртыш. В. Иванов. Над головой с воем пролетел снаряд.
Марийско-русский язык (Марла-рушла мутер). 2009.